Langs wegen en sloten in Midden-Delfland staan gelukkig nog veel Knotwilgen, die daarbij mede het karakter van Midden-Delfland bepalen. Elke drie tot vijf jaar moeten deze wilgen geknot worden. Dat wil zeggen dat alle uitlopers, die vanuit de verdikking (de knot) boven aan de stam zijn uitgegroeid, tot op de knot worden afgezaagd. Zou dit niet gebeuren dan worden de uitlopers te lang en te zwaar en dit vergroot de kans op omwaaien.

Wilgen knotten is een arbeidsintensieve klus en is niet helemaal zonder gevaar. Vroeger knotten boeren veelal zelf de wilgen. Het hout werd vaak weer op de boerderij gebruikt. Maar geleidelijk aan werd er steeds minder onderhoud gepleegd door boeren en overheden (laat staan nieuwe wilgen aangeplant).

Op zaterdag 27 november 2004 was de Knotgroep Midden-Delfland in de Dijkpolder, bij Maasland, met ruim 20 mensen aan het werk. Hier werd het knotwerk van een vorige keer voortgezet: een rij oude knotwilgen naast een weiland en langs een polderslootje. De taakverdeling groeit zo'n beetje vanzelf: sommigen klimmen onmiddellijk de knotwilgen in en beginnen met zagen, een tweede groep zaagt de takken op maat (dikke stammen apart) en weer een derde groep maakt takkenbossen.

De takkenbossen worden weer gebruikt op de Vlietlanden van Natuurmonumenten om afgekalfd vlietland te herwinnen van de omliggende vlieten. De takkenbossen worden in het water gelegd en vastgezet. Gemaaid gras wordt weer op de takkenbossen gegooid. Zo ontstaat een nieuw stukje natuur waar veel diersoorten gebruik van maken. Een bijkomend voordeel van deze methode van rietland terugwinning is dat het voor mensen moeilijker is om in dit unieke en beschermde natuurgebied te komen.